3 (14) 2000 „Homo arte vivit”

Homo arte vivit

– Świat współczesny porażony jest brzydotą i kiczem. Liczy się to, co szokuje. Co więcej, piękno stało się czymś względnym, czasem mało interesującym, a chwilami wręcz niepożądanym. Kontemplację nad pięknem zastąpił płytki zachwyt lub też intelektualne łamigłówki. Dokąd zmierzamy? Czy można liczyć na to, że nastąpi przełom, odrodzenie na polu wrażliwości estetycznej? A może są to tylko marzenia „ściętej głowy”? Nie sposób, tak po prostu, przejść obok tych pytań. Jedno jest pewne – świat potrzebuje piękna. Potrzebuje je każdy człowiek, który chce, aby jego życie było wypełnione światłem. O tym też jest numer „Teofila” noszący tytuł „Homo arte vivit”

Redaktor naczelny: Janusz Kaczmarek OP

Spis treści

Sztuka sakralna uciemiężonaZbigniew Krysiewicz OP
Kilka gorzkich myśli o kulturze i o kiczu religijnymJan Andrzej Kłoczowski OP
Treści ideowe tympanonu kościoła Panien Cystersek w Trzebnicy w świetle teologii św. AugustynaJuliusz Gałkowski
O stanie sztuki kościelnejMichał Jermaszkiewicz OP
Estetyka a teologiaPiotr Napiwodzki
Historyczne korzenie ikonyAngelik Kicuła OP
Śpiew aniołówBłażej Matusiak OP
Wizje Ezechiela, czyli skąd się wzięły anioły w sztuceAndrzej Bujnowski OP
„Istotą świata jest swobodne stwarzanie” – życie, sztuka i czyn w myśli S. BrzozowskiegoMarek Rojszyk OP
Dominikańskie ośrodki studiów: sytuacja obecna i pytania o przyszłośćGuido Vergauwen OP

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *