Jednym z najważniejszych celów formacji musi być pomoc tym, którzy wstępują do Zakonu w dojrzewaniu, aby jako ludzie dialogu, jako bracia, którzy są gotowi słuchać tych, których opinie są różne od ich własnych i zdolnych do takiego dysputowania, nie szukali tylko zwycięstwa nad drugą osobą, ale oświecenia (enlightenment). Ci którzy dzisiaj wstępują do Zakonu to zazwyczaj dorośli, dojrzalsi niż dawniej mężczyźni, których należy traktować jako takich, mając na uwadze to, że podstawowa odpowiedzialność za formację spada na samego brata ją odbywającego [KKZ 156]. Nasza duchowość, w której wiara i rozumienie są głęboko zjednoczone, ma wiele do zaoferowania dzisiejszej Polsce. Winniśmy formować naszych studentów jako braci, których wiara przynagla ich do myślenia i których myślenie prowadzi bliżej do tajemnicy Boga.

Nade wszystko św. Dominik prosił, by magister nowicjatu uczył swych studentów modlitwy. Choć wspólna liturgia jest centralna, musimy również odkryć na nowo wymiar kontemplacyjny naszego życia. Kontemplacja leży u korzeni naszego głoszenia i naszego studiowania. Czy formujemy naszych braci jako mężów modlitwy, którzy są gotowi spędzać czas w milczeniu, wzrastając w przyjaźni z Bogiem ? Czy nasze domy są naprawdę miejscami modlitwy, czy raczej ulami aktywności, gdzie brat, który chciałby poświęcić czas na modlitwę, jest podejrzewany o to, że ucieka od ciężkiej pracy parafialnej ?

Timothy Radcliffe OP, Do Braci Prowincji Polskiej, 15.01.1995