Homo arte vivit
– Świat współczesny porażony jest brzydotą i kiczem. Liczy się to, co szokuje. Co więcej, piękno stało się czymś względnym, czasem mało interesującym, a chwilami wręcz niepożądanym. Kontemplację nad pięknem zastąpił płytki zachwyt lub też intelektualne łamigłówki. Dokąd zmierzamy? Czy można liczyć na to, że nastąpi przełom, odrodzenie na polu wrażliwości estetycznej? A może są to tylko marzenia „ściętej głowy”? Nie sposób, tak po prostu, przejść obok tych pytań. Jedno jest pewne – świat potrzebuje piękna. Potrzebuje je każdy człowiek, który chce, aby jego życie było wypełnione światłem. O tym też jest numer „Teofila” noszący tytuł „Homo arte vivit”
Redaktor naczelny: Janusz Kaczmarek OP
Spis treści
| Sztuka sakralna uciemiężona | Zbigniew Krysiewicz OP |
| Kilka gorzkich myśli o kulturze i o kiczu religijnym | Jan Andrzej Kłoczowski OP |
| Treści ideowe tympanonu kościoła Panien Cystersek w Trzebnicy w świetle teologii św. Augustyna | Juliusz Gałkowski |
| O stanie sztuki kościelnej | Michał Jermaszkiewicz OP |
| Estetyka a teologia | Piotr Napiwodzki |
| Historyczne korzenie ikony | Angelik Kicuła OP |
| Śpiew aniołów | Błażej Matusiak OP |
| Wizje Ezechiela, czyli skąd się wzięły anioły w sztuce | Andrzej Bujnowski OP |
| „Istotą świata jest swobodne stwarzanie” – życie, sztuka i czyn w myśli S. Brzozowskiego | Marek Rojszyk OP |
| Dominikańskie ośrodki studiów: sytuacja obecna i pytania o przyszłość | Guido Vergauwen OP |